ب مثل بهــــــــــــــــــــــــــــاران

این هفته بدک نبود بهرحال زندگی و روزها و هفته ها پیاپی میگذرد

روز آخر اعتکاف دوست داشتم برم و در جوار معتکفان باشم برای چندساعتی اونجا بودم چون محیطش گرم بود و تعداد زیاد دیرتر رفتم و تا بعد از اذون مغرب و عشا و نماز اونجا بودم ولی برای اولین بار تجربه خوبی بود

بعدشم دست تنها کلی مهمان داشتیم و خیلی از دوتسان بخاطر خانه ایکه جدید نیست ولی اسبابکشی کرده بودیم برنامه ریزی کرده بودن و اومدن پیشمون و خدا رو شکر تموم شد

و در آخرم امسال مثل سالهای قبلی و بعدی روز جهانی ام اس و روزم رو تنهایی جشن گرفتم و منتظرم تا ببینم امروز چطور گذشته و برنامه رو چطور اجرا کردن برو بچ ام اس سنتری

دیدم بعضی از برنامه هاشون رو مثلا دیروز خانم دکتریکه خودشون متخصص مغزواعصاب بودن و هم مبتلا به ام اس رو دعوت کرده بودن در برنامه شبکه یک برنامه ای بود که هم از ام اس و هم از ام اسیها و افکار و دیده گاههای بد در جامعه و داروها و افزایش قیمت و انجمن ام اس و... صحبت شد

برنامه های دیگه ای هم مثل کوهنوردی و فتح قله سهند و کوهپیمایی و مسابقات تیراندازی و نقاشی و موسیقی و... اجرا کردن همه در کنار هم بودن چقدر دوست داشتم باشم اونجا مخصوصا امسال که برنامشون در دذانشگاه تهران و برای عموم ازاد بود منم میرفتم ولی بخاطر ساعت برگزاری جشن نتونستم 

چون باید میرفتم و برمیگشتم یکم ساعت برگزاریش با برنامم جور نمیشد و نشد برم 

بهرحال امیدوارم خبرهای خوبی بشنوم

و ممنون از دوستانیکه اینهمه تلاش میکنن و امیدوارم که فایده هم داشته باشه

بازم اینهمه فرهنگ سازی و تغییر عقاید و افکار مردم نمیدونم واقعا تاثیر داره یا نه من خودم به شخصه نه دوست دارم نه میخوام راز بیماریم برملا بشه حاضرم هرکاری بکنم هرسختی بکشم ولی کسی نفهمه

چون متاسفانه برداشت و.... خیلی بده پس همون بهتر که رازم برای خودم باقی بمونه

کلی هم کار انجام دادم از اینکه رفتم بالا پله و صندلی چراغها رو عوض کردم که پرنورتر بشه تا فیوز برق هی میپرید درستش کردم تا اینکه رفتم بخاطر جشن روزم یه دست غذابیرون بر خریدم و خوردم جاتون خالی 

و در اخر روزتون مبارک باشه بالاخره نمردیم یه روزم ما پیدا کردیم